Η συνήθεια που έγινε λατρεία...

Τελικά, όπως λέει ο ποιητής και η Εθνική Ελλάδας έχει αποδείξει παραπάνω από μία φορά, «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Είμαστε στους 4 της Ευρώπης για τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση και για 8^η φορά στη σύγχρονη ιστορία της μετά τη –μία ακόμη- ψυχοβγαλτική νίκη της με 76-74 επί της Τουρκίας. Να το γράψουμε μία ακόμη φορά για να το εμπεδώσουμε: «Είμαστε στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ» με την Εθνική μας ομάδα, την (με κεφαλαία παρακαλώ…) ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ να ξεσηκώνει τους φιλάθλους από άκρη σε άκρη στη χώρα, να τους κάνει να σηκωθούν από τους καναπέδες τους, να ουρλιάξουν, να φωνάξουν, να πανηγυρίσουν, να βραχνιάσουν, αλλά στο τέλος να κλάψουν από συγκίνηση και περηφάνια για αυτό το κόσμημα του ελληνικού αθλητισμού, την Εθνική ομάδα μπάσκετ. Τη μοναδική που δεκαετίες τώρα κρατάει τη σημαία του ελληνικού μπάσκετ πιο ψηλά από κάθε άλλο άθλημα και κατά πως φαίνεται θα συνεχίσει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμη. Και αυτό γιατί πήγε σε μία διοργάνωση με δυσαναπλήρωτες απουσίες βασικότατων παικτών, αντιμετώπισε δυσπιστία από πολλούς, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα μετά τις δύο σερί ήττες, αλλά την κρίσιμη στιγμή ήταν εκεί. Με την ψυχή των παικτών της, με τα «καρύδια» του Σπανούλη, το αστείρευτο ταλέντο του Σχορτσιανίτη, την καρδιά όλης της ομάδας που κόντρα στα προγνωστικά νίκησε τη μέχρι προχθές βράδυ αήττητη Τουρκία.

Το θρίλερ που παίχθηκε στο Κατοβίτσε μέχρι ένα σημείο προσπαθούσε να συναγωνιστεί αυτά με τη Γαλλία στον ημιτελικό το 2005 και με τη Σλοβενία στα προημιτελικά του 2007. Αλλά στο φινάλε με όλα όσα έγιναν και δεν… έγιναν στο παρκέ το ξεπέρασε αφού η εναλλαγές συναισθημάτων σημειώνονταν κάθε ένα δευτερόλεπτο. Το να εξηγήσει κανείς πως και γιατί η Εθνική μας πήγε να κερδίσει ένα ματς που έπρεπε να χάσει στην κανονική διάρκεια και πήγε να χάσει ένα ματς που τελικά κέρδισε με τους χτύπους της καρδιάς να ξεπερνάνε τα επιτρεπτά όρια είναι μεγάλη κουβέντα. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η Εθνική μας είναι στους 4 της Ευρώπης και πλέον χρειάζεται έστω μία νίκη για ένα μετάλλιο ή δύο για να μας κάνει να βγούμε ξανά στους δρόμους όλοι μαζί αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί. Κάτι που μόνον αυτή η ομάδα, χρόνια τώρα, δεκαετίες τώρα, ξέρει να κάνει…

Το ματς ήταν η επιτομή του σκάκι στο παρκέ του γηπέδου του Κατοβίτσε. Φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Η Εθνική μας δίχως να εντυπωσιάζει με την ευστοχία της (το ακριβώς αντίθετο μάλιστα με 3/14 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο) κατάφερε να βγάλει εκτός αγώνα τα αστέρια της Τουρκίας αφού Τούρκογλου και Ιλιάσοβα είχαν μαζί 2 πόντους με 1/9 σουτ ενώ ελέγχοντας πλήρως τα ριμπάουντ (25-11 υπέρ της ομάδας μας με 11 δικά μας επιθετικά) προηγήθηκε 29-26. Οι δύο ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ με την Τουρκία να βρίσκει λύσεις από τον Ονάν και τον Τουντσερί στην τρίτη περίοδο. Στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου η Εθνική μας προηγήθηκε 52-48 αλλά αν και είχε ευκαιρίες δεν μπόρεσε να ανεβάσει τη διαφορά. Σαν να μην έφτανε αυτό, η επιστροφή του Τούρκογλου σε εκείνο το σημείο μετέτρεψε το υπέρ της Εθνικής μας 52-51 σε 63-58 για τους Τούρκους με τον Χέντο να πετυχαίνει 11 από αυτούς τους 12 πόντους. Κάπου εκεί ξύπνησαν τα… φαντάσματα του Βελιγραδίου και της Μαδρίτης για αυτούς που… αντίκριζαν τους «μπλε». Με τρίποντο του Ζήση η διαφορά μειώνεται στο καλάθι (63-61 1’40’’ πριν το τέλος), ο Ασίκ χάνει βολές στα 1’18’’, ο Πρίντεζης κάνει λάθος στα 57’’ αλλά ο Ονάν «ανταποδίδει» με χαζό άστοχο τριποντο στα 46’’. Ο Πρίντεζης μας βάζει μπροστά με 64-63 με φοβερό τρίποντο (το… χρωστούσε από το ματς με τη Ρωσία) στα 36’’, ο Ζήσης με βολή στα 18 κάνει το 65-63 αλλά ο Αρσλάν στο μηδέν με καταπληκτική ενέργεια έστειλε το ματς στην παράταση. Εκεί αρχικά ο Ζήσης, μετά το Σπανούλης και ο Φώτσης με βολές έτρεξαν ένα 7-0 σερί που μας έβαλε μπροστά με 72-67 3’24’’ πριν το φινάλε αλλά τίποτα δεν είχε τελειώσει. Τα λάθη κούρασης από Σπανούλη, Ζήση και Φώτση που πλέον είχαν φτάσει στα όριά τους έδωσαν νέες ευκαιρίες στους Τούρκους που μείωσαν σε 72-69, ο Σπανούλης με τρίποντο από τη… Λάρισα έκανε το 75-69 για να μειώσει αμέσως ο Ιλιασόβα με τρίποντο και ο Τούρκογλου με λέι-απ στον πόντο (75-74) και να γράψει το τελικό 76-74 ο Ζήσης με βολή αφού το τρίποντο που επιχείρησε ο Αρσλάν στα 2 δευτερόλεπτα βρήκε σίδερο την ώρα που οι διεθνείς μας βρίσκονταν ήδη στην εξέδρα των «Πελαργών» χαμένοι στις αγκαλιές των πιστών φίλων της ομάδας. Μάγκες, σας ευχαριστούμε (ξανά, και ξανά και ξανά…)

ΤΟΥΡΚΙΑ: Γκιουλέρ 3, Ατσούρ, Ονάν 13, Ιλιάσοβα 9, Ερντέν 2, Τουντσερί 9, Σαβάς 8, Ασίκ 9, Αρσλάν 8, Ερσέκ, Τούρκογλου 13.

ΕΛΛΑΔΑ: Καλαμπόκης, Μπουρούσης 11, Ζήσης 14 (7 ριμπ.), Σπανούλης 23 (7 ασίστ, 6/9 τρίπ.), Καλάθης, Φώτσης 11 (13 ριμπ.), Πρίντεζης 6, Περπέρογλου 2, Σχορτσιανίτης 9 (6 ριμπ.).