Ο ένας θρύλος, ο άλλος Θρήνος

Για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού τα κοσμητικά επίθετα έχουν χάσει πλέον τη σημασία και την αξία τους. Οσα και αν έχουν γραφθεί και ειπωθεί εδώ και 15 χρόνια, τα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας εντός αλλά και εκτός συνόρων δεν αρκούν για να αποδώσουν την πραγματική διάσταση αυτής της ομάδας. Μιας ομάδας που –και δεν είναι υπερβολή να το γράψω- έχει αναχθεί σε θρύλο (το θ με… μικρό για να μην παρεξηγηθώ). Ένα ακόμη πρωτάθλημα, μία ακόμη ημερομηνία που θα μείνει στην ιστορία. Αν μέχρι πρότινος υπήρχαν κάποιοι που έστω δίσταζαν να συγκρίνουν την «πράσινη» κυριαρχία με τις επικές εποχές του «αυτοκράτορα» Αρη, πλέον δεν νομίζω ότι θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να κατατάξουν το δημιούργημα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς μακράν στην πρώτη θέση της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.

"Ζωντανός" αλλά έως πότε;

Ποια είναι, τουλάχιστον έως τώρα, η καλύτερη ομάδα των τελικών; Δίχως άλλο ο Παναθηναϊκός. Ποια ομάδα ήθελε περισσότερο και με κάθε τρόπο τη νίκη στον 3^ο τελικό; Δια γυμνού οφθαλμού ο Ολυμπιακός. Ενας Ολυμπιακός αγχωμένος, μέχρι κάποιο σημείο στο ματς θα μπορούσε να πει κανείς ακόμη και εντελώς αποπροσανατολισμένος από τον πραγματικό στόχο του, δηλαδή τη νίκη, για 33 λεπτά έμοιαζε με… παιχνιδάκι στα χέρια του μόνιμου πρωταθλητή Παναθηναϊκού. Από την πρώτη κιόλας φάση του ματς (φάουλ του Σπανούλη στον Διαμαντίδη) φάνηκε ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν… μείνει στα όσα έγιναν ή αν προτιμάτε στα όσα «κατήγγειλαν» ότι έγιναν στον 2^ο τελικό και στα μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένα παράπονα για τη διαιτησία. Όμως από αυτό το σημείο μέχρι να γίνονται… εμμονή τα σφυρίγματα των διαιτητών (σ.σ. αυτούς έχουμε, αυτοί σφυρίζουν λέω εγώ…) υπάρχει τεράστια απόσταση.

Ο αρκουδιάρης και ο γύφτος...

Θέλεις να ασχοληθείς σοβαρά με αυτό που αγαπάς και υπηρετείς εδώ και χρόνια και δεν σε αφήνουν. Θέλεις να αντιμετωπίσεις όλους αυτούς που εδώ και χρόνια ταλαιπωρούν έως και καταστρέφουν το έρημο το άθλημά μας με ψυχραιμία και σοβαρότητα και σε ωθούν στα άκρα. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά όλοι αυτοί οι άχρηστοι και ανίκανοι που διοικούν το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι τίποτε παραπάνω από καθρέφτης της ίδιας της κοινωνίας μας, της ίδιας μας της χώρας. Και μπορεί να μη τα… φάγαμε ή να μη τα… διαλύσαμε –όλοι- μαζί, αλλά ρε γαμώτο μου, κάποια στιγμή, αφού δεν φεύγουν από μόνοι τους, θα πρέπει να πάμε εμείς να τους βάλουμε στο ελικόπτερο της μεγάλης –δίχως επιστροφή- φυγής όπως έκαναν οι συμπάσχοντες Αργεντίνοι…

"Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες..."

Εδώ και δύο χρόνια φωνάζω ότι το πρωτάθλημα της Α1 είναι γελοίο. Εδώ και δύο χρόνια σκούζω ότι όλα όσα γίνονται εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια (υπόθεση Καβάλας-Πανοράματος, υπόθεση αποβολής Ολύμπια Λάρισας, υπόθεση ΑΕΚ-FIBA, η φετινή κωμωδία πάλι με πρωταγωνίστρια την ΑΕΚ που δεν είχε γήπεδο κλπ) έχουν κάνει και τους λίγους φανατικούς μαλάκες που αγαπάμε αυτό το ρημάδι το άθλημα να το σιχαθούνμε. Ηρθε και ο Αθλητικός Δικαστής με την απόφασή του να αποβάλλει (;) τον Ηλυσιακό για να μας αποδείξει πως είχαμε άδικο εδώ και πέντε χρόνια που λέγαμε και γράφαμε ότι πιάσαμε πάτο. Χαίρε βάθος αμέτρητο…

Η νέμεση της ΑΕΚ

Το επόμενο πρωτάθλημα της Α1 θα είναι διαφορετικό. Από πολλές απόψεις. Θα είναι διαφορετικό όμως για έναν βασικό λόγο. Την απουσία του ονόματος της πρώτης ομάδας που δημιούργησε τη δική της «μίνι αυτοκρατορία» στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, της ΑΕΚ. Το να γράψει κανείς «μοιρολόγια» και να εκφράσει την απογοήτευση, τη στεναχώρια, τον θυμό αν θέλετε που μία ομάδα με το μέγεθος και την ιστορία της ΑΕΚ δεν θα παίξει στην κορυφαία κατηγορία (και ίσως ούτε καν στη δεύτερη τη τάξει…) είναι το πλέον εύκολο. Ολοι μας, είτε συμπαθούμε, είτε αγαπάμε, είτε αντιπαθούμε, είτε μισούμε την ΑΕΚ καταλαβαίνουμε ότι μία ομάδα με το βαρύ όνομα και την ξεχωριστή ιστορία με το μέγεθός της θα λείψει.

Ολυμπιακός... reloaded

Στον ντέρμπι του πρώτου γύρου η νίκη του Ολυμπιακού ήταν θέμα τακτικής. Στο ντέρμπι του ΣΕΦ ήταν θέμα θέλησης. Ο Ολυμπιακός που ετοιμάζεται να γράψει ιστορία με το 26-0 που θα σφραγισθεί την Τετάρτη κόντρα στον υποβιβασμένο Ηρακλή, επίτευγμα που μόνον ο μεγάλος Αρης της δεκαετίας του ’80 είχε να επιδείξει έως τώρα, υπερκέρασε την πεσμένη στα… τάρταρα ψυχολογία μετά τον αποκλεισμό-σοκ από τη Σιένα και κυρίως την απώλεια του στυλοβάτη της άμυνάς του σε όλη τη φετινή σεζόν Νεστέροβιτς μόλις τρεις μέρες πριν το ντέρμπι και βγήκε νικητής από μία μάχη που αν ήταν χαμένη ίσως να του στοίχιζε πολλά περισσότερα από την απώλεια της πρώτης θέσης της κανονικής περιόδου.

Α1: Τα σενάρια της τελευταίας αγωνιστικής

Η τρίτη θέση της κανονικής περιόδου «κλείδωσε» για τον ΠΑΟΚ μετά τη νίκη επί του Κολοσσού και την ήττα του Άρη από τον Πανιώνιο και το ενδιαφέρον πλέον εστιάζεται στο ποια ομάδα θα πάρει την 4^η θέση αλλά και ποια θα μπει στην 8αδα για να συμμετάσχει στα πλέι-οφ. Οσον αφορά στον υποβιβασμό, τα... κουκιά είναι μετρημένα αφού η ΑΕΚ μένει στην κατηγορία μόνο αν νικήσει τον Πανιώνιο και παράλληλα ηττηθεί ο Ηλυσιακός από τον Κολοσσό στη Ρόδο. Σε κάθε άλλο συνδυασμό αποτελεσμάτων, υποβιβάζεται. Δίχως να φλυαρούμε, ιδού όλα τα 32 σενάρια της τελευταίας αγωνιστικής σε σχέση με τους αγώνες στους οποίους εμπλέκονται οι ομάδες από την 4^η έως την 9^η θέση.

Ε, ρε... Μέρκελ που μας χρειάζεται

Πόσοι θεατές μπορεί να μαζεύτηκαν στους αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής της Α1; Κεκλεισμένων το ΠΑΟΚ-Πανιώνιος, 600 στα Ιλίσια, 800 στην Καβάλα, άλλοι τόσοι στη Ρόδο και στο Περιστέρι, 2 χιλιάδες στο ΣΕΦ; Πάνω από 3.000 εισιτήρια (γιατί οι τσαμπατζήδες είναι επάγγελμα…) δεν κόπηκαν ούτε με… σφαίρες που λένε. Πόσοι θεατές σε μέσο όρο παρακολουθούν τους φετινούς αγώνες της Α1; Αν και ο ΕΣΑΚΕ από την περσινή σεζόν αποκρύπτει (δικαίως, για να μη φανούν τα χάλια μας…) τα σχετικά στοιχεία, δεν υπολογίζουμε να είναι πάνω από 3.000 εισιτήρια ανά αγωνιστική. Αυτά στα καθ’ ημάς γιατί εις τας… Ευρώπας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Αλλος για τη βάρκα... τους

Παιδιά, ένας-ένας, μη σπρώχνεστε… Το τρένο της μεγάλης φυγής από την κακόμοιρη ελληνική Α1 φαίνεται πως έχει πάρα πολλά βαγόνια για να χωρέσει όσους θέλουν να μπουν μέσα. Ετσι, πλέον, μετά τους ουκ ολίγους λεγεωνάριους που εγκατέλειψαν (με ή δίχως τη δική τους θέληση) τα γήπεδα μπάσκετ στη χώρα μας σειρά παίρνουν και οι Ελληνες. Λάζαρος Παπαδόπουλος και Νέστορας Κόμματος από την ερχόμενη εβδομάδα θα σκοράρουν στα γήπεδα Ρωσίας και Τουρκίας ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα τους ακολουθήσουν και άλλοι και μάλιστα λίαν συντόμως… «Αισίως» ο αριθμός των παικτών που έφυγαν από την Α1 και έχουν ήδη βρει δουλειά σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα ανέρχεται στους 21…

Του άλλαξε τα... Φώτα

Η βραδιά των ρεκόρ! Παναθηναϊκός και Πανιώνιος συντέλεσαν ένα ζευγάρι που έβγαλε πολλά ρεκόρ στην ιστορία της Α1 αφού το εντυπωσιακό 109-55 (+54) των πράσινων μπαίνει στο πάνθεον του πρωταθλήματος, στις χρυσές σελίδες για τον πρωταθλητή και στις μαύρες για τον Πανιώνιο. Δείτε όλα τα ρεκόρ που δημιουργήθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης που ήταν μεν των Φώτων, αλλά ο Παναθηναϊκός άλλαξε τα… φώτα του Πανιώνιου.

Το γέλιο της αρκούδας...

Απομένουν σχεδόν 48 ώρες για το τζάμπολ (;) του αγώνα (;) ΑΕΚ-Ηλυσιακού και το θέατρο του παραλόγου του πρωταθλήματος της Α1 είναι έτοιμο να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ βλακείας και ανικανότητας αυτών που το διευθύνουν. Όσοι πιστεύετε ότι η αναμέτρηση θα διεξαχθεί στο γήπεδο της Ζοφριάς καλύτερα να το σκεφτείτε πριν αναχωρήσετε από το σπίτι σας για τα Λιόσια το Σάββατο το απόγευμα γιατί απλά ο αγώνας δεν θα γίνει εκεί, τουλάχιστον σύμφωνα με τα δεδομένα μέχρι τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Όσοι πάλι πιστεύετε ότι το ματς θα γίνει όπως και τα προηγούμενα στο Ελληνικό, καλύτερα να το σκεφτείτε διπλά γιατί ούτε εκεί θα γίνει. Που θα διεξαχθεί; Μάλλον στα όνειρά μας και στους εφιάλτες του ΕΣΑΚΕ, της διοίκησης της ΑΕΚ και του ελληνικού μπάσκετ που πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο αστειότητας.

Οι δύο όψεις του (ίδιου;) νομίσματος

Τελικά ο Παναθηναϊκός διαθέτει ή όχι εναλλακτικές λύσεις; Είναι τελικά τόσο μόνοι ο Διαμαντίδης και ο Νίκολας στα γκαρντ και ο Μπατίστ με τον Μάριτς και τον Τσαρτσαρή στη ρακέτα; Με βάση όσα δήλωσε πρόσφατα (μετά τον αγώνα με την Ολίμπια Λουμπλιάνα) ο Ομπράντοβιτς «ο Διαμαντίδης είναι αναντικατάστατος» και κατά πως φαίνεται δεν είναι ο μόνος. Τουλάχιστον όσον αφορά τους αγώνες της Ευρωλίγκα γιατί στο άκρως υποβαθμισμένο και αδύναμο ελληνικό πρωτάθλημα, οι «αόρατοι» στα ευρωπαϊκά ματς Τέπιτς, Καλάθης, Καϊμακόγλου και Βουγιούκας είναι πρωταγωνιστές. Διαβάστε τη στατιστική ανάλυση των πεπραγμένων τους...

Αναπάντητα ερωτήματα

Είχε περάσει μόλις ένα εικοσιτετράωρο από τη μέρα ντροπής του ελληνικού πρωταθλήματος πριν από δύο εβδομάδες όταν μου ανατέθηκε από τη NOVA το ταξίδι με τον Παναθηναϊκό στη Λουμπλιάνα για τον αγώνα με την Ολίμπια στη νεότευκτη Στόζιτσε Αρένα. Στο άκουσμα και μόνο η μπασκετική καρδιά μου πετάρησε στην ιδέα του να βρεθώ σε ένα αμοιγώς και υγιές μπασκετικό περιβάλλον όχι και πολύ μακριά από τη γειτονιά μας. Και το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο...

Πάρτυ στα ερείπια...

Τελικά ποιο ήταν το ζητούμενο από το χειρότερο διήμερο που όλοι βιώσαμε στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και δη του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν το ζητούμενο ήταν να κατατροπωθεί ο «ωχτρός» Λάζαρος Παπαδόπουλος με το σπάσιμο της απεργίας/αποχής όσοι το επιδίωξαν πρέπει να αισθάνονται νικητές. Αν το ζητούμενο ήταν να ξεφτιλιστεί για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα και ο ΕΣΑΚΕ το πρώτο για την αναξιοπιστία του και η λίγκα για την ανικανότητά του, ε, δεν περιμέναμε να γίνουν όλα όσα έγιναν για να το μάθουμε. Αν το ζητούμενο ήταν οι ιδιοκτήτες των ΚΑΕ με την άνωθεν εντολή που πήραν από τον…Θεό να κάνουν επίδειξη δύναμης στους «υπαλλήλους» τους παίκτες και προπονητές, επίσης το πέτυχαν. Δυστυχώς όμως για όλους τους παραπάνω το ζητούμενο δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά…

Nobody's bigger than the game. Γκέγκε;

Τελικά ποιος είναι το μπάσκετ; Στο ρητορικό αυτό ερώτημα απήντησαν αυτόκλητοι κατά σειρά ο πρόεδρος του ΠΣΑΚ Λάζαρος Παπαδόπουλος και αμέσως μετά ο εκ των μεγαλομετόχων του Παναθηναϊκού Θανάσης Γιαννακόπουλος υποστηρίζοντας ο καθένας από την πλευρά του πως «εμείς είμαστε το μπάσκετ». Εμείς οι παίκτες, εμείς οι χρηματοδότες αντίστοιχα. Λυπάμαι κύριοι αλλά το μπάσκετ δεν είστε μόνον εσείς. Είστε και εσείς…

Δεν πάμε για ψάρεμα;

Πρωτάθλημα μπάσκετ; Τι είναι τούτο. Τα μοναδικά πρωταθλήματα που έχουν ήδη ξεκινήσει και αν δε συμβεί κάτι συνταρακτικό θα συνεχισθούν είναι αυτά της ΕΣΚΑ και της ΕΣΚΑΝΑ στην Αττική και της ΕΚΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη. Γιατί αν περιμένετε να δείτε μπάσκετ στην Α1 και την Α2, θα περιμένετε πολύ ακόμη... Ηρθε λοιπόν η ώρα να επιδοθούμε στο αγαπημένο μας ψάρεμα αφού δεν μας έμεινε και τίποτε άλλο.

Την επόμενη φορά βάλε "μπιπ"

Ναι, το παραδέχομαι. Η παρουσίαση του πρωταθλήματος της Α1 το μεσημέρι της Δευτέρας μαζί με την κοινή συνέντευξη Τύπου προπονητών και αρχηγών των 14 ομάδων είχε Αίγλη. Ετσι λεγόταν το μαγαζί στο οποίο φιλοξενήθηκε. Γιατί όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα; Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε αφού οι περισσότεροι παίκτες και προπονητές, προς τιμήν τους, δεν κρύφθηκαν πίσω από το δάχτυλο, τα έψαλλαν από την καλή και από την ανάποδη στον ΕΣΑΚΕ (δηλαδή στις διοικήσεις των ΚΑΕ τους που στηρίζουν και εκτρέφουν το τέρας του ΕΣΑΚΕ) για το χάλι δίχως τέλος της Α1. Και ποια ήταν η αντίδραση της διοργανώτριας (;) αρχής; Να βγάλει μία ανακοίνωση-Φιλιππικό, ένα έκτρωμα (όπως είναι άλλωστε) ασυδοσίας, απειλών κατά ανθρώπων του μπάσκετ και υποβάθμισης των όσων ελέχθησαν προκειμένου για μία ακόμη φορά να βγάλει την ουρά της απ’εξω. Αλλωστε, πάντα οι άλλοι φταίνε και όχι εμείς, έτσι δεν είναι κ.Οικονομίδη;

Ναι, αλλά έχουμε καινούργιο σήμα...

And what about… A1; Δεν σας κρύβω ότι κάθε φορά που αποφασίζω να γράψω κάτι για αυτό που αποκαλούν πρωτάθλημα μπάσκετ της Α1 ένα χαμόγελο «στολίζει» τα χείλη μου. Τώρα, χαμόγελο πίκρας είναι; Χαμόγελο ειρωνείας; Χαμόγελο «και που είσαι ακόμη» είναι; Θα σας γελάσω. Και πλέον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ειδικά το φετινό πρωτάθλημα θα πρέπει όλοι, μα όλοι, να το… διασκεδάσουμε. Να μην το πάρουμε σοβαρά βρε αδερφέ γιατί υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί κανείς από το έκτρωμα, το μίασμα, το πρωτάθλημα οπερέτα που μας και σας πλασάρουν ο ΕΣΑΚΕ, οι ομάδες, η ΕΕΑ, η ΕΟΚ και όλοι όσοι είναι (και είμαστε) συνυπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή.

Η κατάρα της Ψωροκώσταινας...

Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν… Ειλικρινά έχω κουρασθεί, έχω βαρεθεί, έχω σιχαθεί τη γκρίνια (μου) αλλά ρε γαμώτο, προκοπή δεν βλέπω σε αυτό το ρημάδι το ελληνικό μπάσκετ και το ελληνικό πρωτάθλημα ειδικότερα. Μόλις δύο μέρες πριν την έναρξη εφαρμογής των νέων κανονισμών που θα αλλάξουν πάρα μα πάρα πολλά στο σύγχρονο μπάσκετ, εμείς αντί να ασχολούμαστε με τα νέα αυτά δεδομένα ασχολούμαστε με το αν και πότε θα λήξει η κατάληψη στα γραφεία της ΓΓΑ για να συνεδριάσει η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, για το αν θα ξηλωθεί όλη η ΚΕΔ, για το αν ήταν σωστό να δώσουν «μυστικό» φιλικό ο Ηρακλής με τον ΠΑΟΚ και το αν (και πως) το Μαρούσι και η ΑΕΚ θα παίξουν σε ένα πρωτάθλημα που ξεκινάει σε 15 μέρες.

Οι... φευγάτοι της Α1

Οπου φύγει φύγει... Το κύμα φυγής Ελλήνων και ξένων μπασκετμπολιστών ένεκα δεκάδων αρνητικών παραγόντων από το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει σταματημό αφού "αισίως" η λίστα των παικτών που πέρυσι έπαιξαν στη δική μας Α1 και τη νέα σεζόν θα αγωνίζονται σε άλλο ευρωπαϊκό ή αμερικανικό πρωτάθλημα έφτασε στους 57! Από αυτούς, έξι είναι Έλληνες (Σχορτσιανίτης, Μαυροειδής, Τσιάκος, Μπράμος, Διαματόπουλος και Καρυδας) και 51 ξένοι. Από την άλλη πλευρά μόλις 11 ξένοι παρέμειναν στις ελληνικές ομάδες τους και εννέα με προϋπηρεσία στην Α1 έχουν έως τώρα επιστρέψει στα μέρη μας και 34 είναι έως τώρα οι πρωτοεμφανιζόμενοι ξένοι.