Ιδού η Ρόδος, ιδού και η πρόκληση

Λένε πως όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή. Και έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και εκείνη η στιγμή τείνει να ανατρέψει τα πάντα. Ηταν εκείνα τα δευτερόλεπτα που ο Μπουρούσης αστοχούσε σε τρίποντο με την Εθνική να χάνει την ευκαιρία να μειώσει στους 5, τριάμισι λεπτά πριν το τέλος με τον Τούρκογλου να μη λαθεύει αμέσως μετά σβήνοντας τα ελληνικά όνειρα για ανατροπή. Την ίδια στιγμή, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρίά, η Λιθουανία έπαιρνε κεφάλι απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, υποχρεώνοντας την τελικά στη δεύτερη ήττα στο τουρνουά.

Τι έβγαλε η σούμα; Δεύτερη η Ελλάδα στον Γ Ομιλο, τρίτη η Ισπανία στον Δ Ομιλο και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, η Εθνική μας για να πάει στα ημιτελικά θα πρέπει να αποκλείσει στους «16» την προσεχή Δευτέρα τον κακό της δαίμονα, την Ισπανία και αν την περάσει, να γράψει ξανά ιστορία στους «8» απέναντι στις Η.Π.Α.

Όλα αυτά βέβαια θα… αλλάξουν αν την Πέμπτη στην Αγκυρα δούμε κανέναν νέο… Ντε Κολό που το όνομά του θα τελειώνει σε –οβ. Πονκρασόβ, Κβοστόβ, μπόλικους έχει η Ρωσία που αν μας νικήσει μας αφήνει 3^ους στον όμιλο και από εκεί και μετά θα βρούμε είτε Λιθουανούς είτε Γάλλους (τον ηττημένο της μεταξύ τους αναμέτρησης) στους «16» και λογικά την Αργεντινή στους «8».

Τα δύο σενάρια, η αλήθεια είναι, απέχουν… έτη φωτός ως προς την προτίμηση το ένα από το άλλο. Αγιάζει όμως τα μέσα ο σκοπός; Θέλουμε πραγματικά η Εθνική μας να «κάτσει να χάσει» από τους σαφώς κατώτερούς της Ρώσους την Πέμπτη για να βρεθεί στην 3^η θέση;

Αν και για… προσωπικούς λόγους θα προτιμούσα την ερχόμενη Δευτέρα να απολαύσω στο Ολυμπιακό Στάδιο της Κωνσταντινούπολης τους U2 από το να τρώω τα νύχια μου στη Σινάν Ερντέν Αρένα στο ματς με τους Ισπανούς με κίνδυνο οι υπόλοιπες μέρες της παραμονής μου στην Πόλη να έχουν καθαρά τουριστικό χαρακτήρα, θα επιλέξω τον δύσκολο δρόμο. Πείτε με ξεροκέφαλο, πείτε με εγωϊστή, εγώ την Εθνική ομάδα της χώρας τη θέλω να κερδίζει τους καλύτερους για να φτάνει μέχρι το βάθρο. Αν τελικά είμαστε τόσο καλοί (κάτι που μέχρι τώρα στη διοργάνωση δεν το έχουμε δείξει, απόδειξη η εμφάνιση κόντρα στους ψυχωμένους Τούρκους) ας το αποδείξουμε κερδίζοντας και όχι… χάνοντας ένα ματς σαν αυτό της Πέμπτης. Οι Ισπανοί, το βλέπουμε άλλωστε, δεν είναι ανίκητοι. Την Τρίτη έχασαν ένα δικό τους ματς (προηγήθηκαν με 16 πόντους στο ημίχρονο) από μία ομάδα που τις είχαν ρίξει δύο σφαλιάρες στα φιλικά προετοιμασίας. Οι Αμερικανοί, όπως μας έδειξε η Βραζιλία, επίσης δεν… τρομάζουν. Σε τελική ανάλυση τους είχαμε κερδίσει με καλύτερους παίκτες στη σύνθεσή τους το 2006, γιατί να μην το κάνουμε, αν χρειαστεί, και τώρα;

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω βέβαια θα πρέπει η Εθνική μας να παίξει, επιτέλους, το μπάσκετ που μπορεί και να μην περιορίζεται σε παθητικό ρόλο (κυρίως αμυντικά) όπως στο ματς με την Τουρκία. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…