Take no prisoners...

Το να κατηγορήσει κάποιος μία ομάδα, 14 παίκτες και ένα προπονητικό τημ για μία κάτι περισσότερο από βαριά ήττα σε έναν τελικό της Ευρωλίγκα από μία αν μη τι άλλο καλύτερη ομάδα είναι ο εύκολος δρόμος μετά το 68-86 του «Μπερσί». Κάτι τέτοιο όμως θα ακυρώνει μία ολόκληρη πορεία επτά μηνών, μία πορεία που έφερε τον Ολυμπιακό, στην προκειμένη περίπτωση, 40 λεπτά μακρυά από τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο. Και αυτό κάθε άλλο παρά δίκαιο θα είναι...

Πάμε λοιπόν στην ουσία. Και η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός πολύ απλά δεν δικαιούτω να τρέφει ελπίδες για έναν τίτλο που δεν άξιζε να κατακτήσει με την εμφάνισή του στο κρισιμότερο ματς της σεζόν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο Ολυμπιακός έχασε από το... τζάμπολ απέναντι σε μία ομάδα (τη Μπαρτσελόνα) με σαφείς αγωνιστικούς προσανατολισμούς και το κυριότερο με άριστα μοιρασμένους ρόλους. Η Μπαρτσελόνα δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ’ όσα έκανε σε όλη τη σεζόν. Να παίζει άμυνα που σχεδόν πάντα βρισκόταν ένα βήμα πιο μπροστά από τον αντίπαλο και να χτυπάει στο τρανζίσιον με υποδειγματικό τρόπο αλλά και στο σετ παιχνίδι να ξέρει που θα βρει το αδύναμο σημείο του αντιπάλου του. Και ο Ολυμπιακός το βράδυ της Κυριακής είχε παραπάνω από ένα αδύνατα σημεία.

Για τον Ολυμπιακό δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι σχεδόν σε όλο τον αγώνα έπαιζε κυριολεκτικά στην τύχη. Στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών του δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει μία καλοκουρδισμένη μηχανή σαν αυτή της Μπαρτσελόνα. Ετσι, η έλλειψη ισορροπίας στην επίθεση, οι τυχαίες επιλογές σαν το τρίποντο με... πίβοτ του Μπουρούση, οι εμπνεύσεις του Παπαλουκά, κάποια σκόρπια καλάθια Τεοντόσιτς, Τσίλντρες, Κλέιζα έδωσαν την ευκαιρία στη Μπαρτσελόνα να κάνει το παιχνίδι της.

Αμυντικά, δε, ο Ολυμπιακός, ειδικά στην πρώτη περίοδο, με ένα απλό play (side pick-n-roll με έξτρα πάσα) βρήκε πάνω από τέσσερις φορές λύσεις στην αδύναμη πλευρά της άμυνας του Ολυμπιακού πετυχαίνοντας πανεύκολα καλάθια. Τι σημαίνει αυτό; Πως ο Ολυμπιακός ήταν απλά αδιάβαστος.

Οταν, δε, οι ερυθρόλευκοι αποφάσισαν (;) να παίξουν για ένα τρίλεπτο άμυνα και να ρίξουν τη διαφορά από τους 12 στους 5 (52-47) τότε φάνηκε η έλλειψη καθαρού μυαλού. Τρία λάθη στην επίθεση, ισάριθμα καλάθια στην άμυνα και αντίο κύπελλο.

Εν κατακλείδι το Κύπελλο το πήρε κάτι παραπάνω από δίκαια η καλύτερη ομάδα της σεζόν, η Μπαρτσελόνα. Μία ομάδα που κερδίζει δύο φορές τον προηγούμενο πρωταθλητή Ευρώπης, που κερδίζει δύο φορές σε τρεις μέρες στην έδρα της αιώνιας αντιπάλου της Ρεάλ στα πλέι-οφ και που κάνει περίπατο στο φάιναλ-φορ αποτινάζει οριστικά την ταμπέλα της λούζερ ομάδας.

Οσο για τον Ολυμπιακό; Εκανε το ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με πέρυσι στο Βερολίνο αλλά με βάση την εξέλιξη της σεζόν και την ήττα στον τελικό, αν δεν κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα δεν θα έχει κάνει την υπέρβαση για την οποία έγινε η επένδυση του περασμένου καλοκαιριού.

Υ.Γ. Για την οικτρή εμφάνιση του Κλέιζα ο οποίος αναμένω ότι θα φάει και το... ανάθεμα των περισσότερων οπαδών του Ολυμπιακού δεν χρειάζεται ιδιαίτερος σχολιασμός. Οποιος γνώριζε τον συγκεκριμένο παίκτη από τη θητεία του στο ΝΒΑ θα ήξερε με τι έχει να κάνει. Παίκτης που από το 9 τη μία μέρα έπεφτε στο 3 και τούμπαλιν, παίκτης με τεράστιο ταλέντο και επαφή με το αντίπαλο καλάθι που όμως έδειξε ότι δεν μπορεί να μπει σε καλούπι ευρωπαϊκής ομάδας σε τέτοιο επίπεδο αφού στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ οι αυτοσχεδιασμοί είναι αρκετοί μέχρι ενός σημείου...