Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Τέλος εποχής, αρχή μιας καινούργιας...

Θα σας εξομολογηθώ κάτι. Δεν ξέρω αν φταίει η Πόλη και ο πρότερος βραχύβιος βιός μου εδώ πριν από εννέα χρόνια (ένα βράδυ για να αλλάξω αεροπλάνο προερχόμενος από την Αττάλεια) αλλά ερχόμενος σε μία πόλη που λατρεύω κάτι μέσα μου έλεγε ότι η παραμονή μου θα είναι και πάλι βραχύβια. Τουλάχιστον αυτή τη φορά είδα την Εθνική να παίζει και ένα ματς. Όχι σαν το 2001 που την είχα αποχαιρετήσει από τον Νότο…

Η πικρή αλήθεια είναι ότι την περασμένη Πέμπτη κάτι έσπασε μέσα μου. Όχι ότι δεν το περίμενα. Από την Τετάρτη κιόλας, μετά την ήττα από την Τουρκία το είχα δει το… όνειρο. Καθόμαστε να χάσουμε από τους Ρώσους και κάπως, κάπου θα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και θα μας… πετύχουν οι Ισπανοί. Και μας πέτυχαν. Στο δόξα πατρί…
Κάτι έσπασε λοιπόν μέσα μου την Πέμπτη. Δεν είχα μάθει να βλέπω τους παίκτες για τους οποίους είχα κλάψει, είχα πανηγυρίσει, είχα… ερωτευτεί μέσα από τη δουλειά μου για όσα (μας) προσέφεραν, να κάθονται να χάνουν έτσι όπως έχασαν. Καλή η στρατηγική αλλά κάτι ξεχάσαμε στην πορεία. Ότι σε έναν πόλεμο δεν συμμετέχει μόνον ένας. Και το πληρώσαμε ακριβά.
Η εικόνα που αντίκρισα από τους διεθνείς στο πελώριο Σινάν Ερντέμ ήταν αυτή ακριβώς που περίμενα. Μάτια που πετούσαν σπίθες, θέληση για εξιλέωση και επαναφορά της τάξης των πραγμάτων. Ηταν όμως αυτό αρκετό; Όχι, σε καμία περίπτωση. Οσο και αν το πνεύμα ήταν πρόθυμο η σάρκα αδυνατούσε. Όπως και ο ελληνικός πάγκος. Οσα καλάθια και αν έβαζε ο Ζήσης, όσες μάχες και αν έδωσε ο Σοφοκλής, όσα σλάλομ και αν έκανε ο Διαμαντίδης, από ένα σημείο και ύστερα (προ)έβλεπες ότι στο τέλος… θα νικήσουν οι Ισπανοί. Η ομάδα είχε χάσει την έννοιά της από την άκρη του πάγκου και πέρα. Μηδαμινή εμπιστοσύνη στους υπόλοιπους επτά που έκαναν το ταξίδι στην Τουρκία από τον μίστερ Γιόνας, κομμένα φτερά όταν πατούσαν το παρκέ, φόβος για τυχόν αποτυχημένη προσπάθεια και σε τελική ανάλυση αναποτελεσματικότητα.
Η μπάλα, είναι η αλήθεια, είχε χαθεί μέρες πριν. Όπως πολύ ορθά μου έγραψε ένας φίλος «η Εθνική δεν έχασε από την Ισπανία αλλά από τη Σερβία…» αλλά μην επανερχόμαστε σε κάτι που το έχουμε αναλύσει εις βάθος και το έχουμε «πληρώσει» ακριβά. Τα αποτελέσματα της κλωτσοπατινάδας τα πλήρωσε η Εθνική από την επόμενη μέρα και μετά. Η άνω ποταμών στάση της ΕΟΚ και των παραγόντων της (δηλαδή του Βασιλακόπουλου…) όσον αφορά στην τιμωρία, ο καθησυχασμός των διεθνών και μετά η τιμωρία που όλοι την περίμεναν εκτός από αυτούς που θα έπρεπε να την έχουν προβλέψει πριν καν γίνουν τα επεισόδια ήταν το σημείο που χάλασε η μαγιά. Ο Καζλάουσκας κάπου εκεί άρχισε να χάνει τη μπάλα. Ηταν εμφανές ότι δεν ήθελε και δεν πίστευε σε παίκτες σαν τον Βουγιούκα και τον Πρίντεζη (τον ίδιο πρίντεζη που πέρυσι είχε στη βασική πεντάδα…) αλλά και τον Καλάθη. Αγωνιστικά, ήταν εμφανές από ένα σημείο και ύστερα ότι η Εθνική ήταν ακυβέρνητο καράβι. Δείτε ξανά τον αγώνα με την Τουρκία και θα καταλάβετε. Εκείνο το ξημέρωμα, βλέποντας δύο φορές τον αγώνα στο βίντεο θυμάμαι τον Λιθουανό τουλάχιστον πέντε φορές να σηκώνει τα χέρια απορημένος για τα plays των διεθνών που εμφανώς ήταν από το… μυαλό και το ταλέντο τους και όχι κατ’ εντολή του. Την επομένη, δε, κόντρα στους Ιβοριανούς χάθηκε το… τόπι. Η αντίδραση του Σχορτσιανίτη αλλά και του πρωτάρη και υποτίθεται ψαρωμένου Βουγιούκα έδειξαν ότι στην ομάδα είχε χαθεί παντελώς η επικοινωνία προπονητή-παικτών. Ελλειπε, δε, ο παίκτης εντός ομάδας που θα βάλει μια φωνή, που θα υψώσει ανάστημα που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους έστω και με ακραίο τρόπο.
Ο αγώνας με την Ισπανία ήταν λοιπόν απλά η επιβεβαίωση, στην πράξη όλων των παραπάνω και κυρίως της αναποτελεσματικότητας του Καζλάουσκας που λες και το έκανε επίτηδες γνωρίζοντας ότι θα είναι ο τελευταίος του αγώνας στον πάγκο της Εθνικής έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εκθέσει παίκτες αλλά και να εκτεθεί. Μετά τον αγώνα δε, βρισκόμενος σε άμυνα, εξέθεσε ανοιχτά την ΕΟΚ (για όσους «διαβάζουν» πίσω από τις λέξεις) με την υπόθεση Μπουρούση τον οποίο ευχαρίστησε επειδή έπαιζε τραυματίας…
Το ζητούμενο, από εδώ και πέρα είναι φυσικά η επόμενη μέρα. Το αύριο μίας απόλυτα επιτυχημένης ομάδας που είναι υποχρεωμένη να αλλάξει ρότα και καταδικασμένη να πετυχαίνει. Ο Καζλάουσκας έχει ήδη φύγει και πλέον είναι επιτακτική ανάγκη ο διάδοχός του να είναι Ελληνας. Δεν ξέρω αν θα λέγεται Μπαρτζώκας, Ζούρος ή Κατσικάρης (αυτούς θεωρώ προσωπικά ως καταλληλότερους) αλλά επιβάλλεται να είναι Ελληνας για πολλούς και διάφορους λόγους. Όχι άλλα πειράματα κύριοι της Ομοσπονδίας, κύριε Βασιλακόπουλε.
Η απόσυρση του Διαμαντίδη (απόφαση με την οποία δεν συμφωνώ καθόλου αλλά τη σέβομαι απεριόριστα ευχαριστώντας παράλληλα έναν τεράστιο παίκτη για όσα έχει προσφέρει), το «βιολογικό» λόγω ηλικίας τέλος του Παπαλουκά και ίσως 1-2 ακόμη παικτών αφήνει μεν την Εθνική «λειψή» αλλά αυτή η ομάδα έχει τον τρόπο να δημιουργήσει νέους Διαμαντίδηδες και Παπαλουκάδες. Ο κορμός υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου αλλά για να είμαστε εκεί προέχει το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας και άντε και το Προολυμπιακό. Ενας επταετής κύκλος επιτυχιών έκλεισε το Σαββατόβραδο στην Κωνσταντινούπολη ένας νέος θα αρχίσει. Δεν ξέρω αν θα χρειαστεί μία νέα Ντιζόν και μία νέα Αττάλεια πρώτα (κάτι που απεύχομαι) για να βρει ξανά αυτή η ομάδα τον δρόμο της αλλά για ένα πράγμα βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Θα τον βρει…

10 σχόλια:

  1. Το τελος μια εποχης & η εναρξη μιας νεας,δεν θα γινει με μια διαδοχη φουρνια παικτων η' ετσι απλα με εναν νεο προπονητη..
    Το μπασκετακι πληρωνει τα παρωχημενα μυαλα,τους βολεμενους,την ανοργανωσια του & την εσωστρεφεια του(η οποια προερχεται απ'ολους αυτους που θεωρουν τους εαυτους τους,ως μελη ενος κλειστου κλαμπ)...
    Και τα παραπανω εχουν δημιουργησει μια νοοτροπια χρονων...
    Το μπασκετακι δεν εχει απηχηση πλεον στο ευρυ κοινο & ουτε σαν προιον πουλαει...
    Πλην ελαχιστων περιπτωσεων δεν αναδεικνυει & προωθει προς τα νεα παιδια προτυπα...
    Δεν τιμα οπως θα επρεπε σπουδαιους μπασκετανθρωπους...
    Νεοι επενδυτες διασταζουν να εμπλακουν,καθως το συστημα τους βλεπει μονο ως αγελαδες που θα τις αρμεξουν...
    Το παρασκηνιο,οι κοντρες,τα παιχνιδια εξουσιας & ο αορατος πολεμος καποιων,υφιστανται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ανωνυμος
    Δεν διαφωνώ ούτε σε μία λέξη από όσα αναφέρεις. Αλλωστε από αυτό το blog έχουν αναλυθεί άπειρες φορές. Θα υπάρξει εκτενής αναφορά τις επόμενες μέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιαννάκης θα γυρίσει Γιάννη! Και αν θες πάμε και στοίχημα! Αλλά γιατί τέτοια κάψα για Έλληνα προπονητή σώνει και καλά???

    Αντρέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Αντρεας
    Το συζητούσαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου χθες βράδυ με συναδέλφους στην Πόλη. Δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία κωλοτούμπα του Βασιλακόπουλου αλλά το θεωρώ απίθανο έως ουτοπικό. Η κάψα για Ελληνα προπονητή έχει να κάνει ότι διαθέτουμε πολλούς και καλούς και δουλεταράδες Ελληνες προπονητές και δεν χρειαζομαστε αλλους Καζλάουσκας ούτε προπονητές που να έχουν σχέση με τους αιώνιους.
    @ ανωνυμος
    Ο Μπλατ, λένε, έκαψε το χαρτί μόνος του με όσα είπε μετά το ματς με τη Ρωσία. Αυτό έλεγαν οι παρά το Βασιλακόπουλο στην Πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννη αυτό πιστεύω και εγώ για τον Μπλατ και θεωρώ πως με το να πάρει τον Σόφο στη Μακάμπι, μάλλον "έκλεισε το μάτι" προς την ΕΟΚ...

    Δεν θα είναι μόνο κωλοτούμπα του Βασιλακόπουλου η ενδεχόμενη επιστροφή Γιαννάκη. Θα είναι και κωλοτούμπα του Γιαννάκη, να συνεργαστεί ξανά με αυτούς που τον άφησαν εκτεθειμένο στους κάφρους και στις φυλλάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Μπλατ εθιξε αυτο που θα εθιγε καθε προπονητης που θα ηταν στη θεση του..
    Ας μην κοροιδευομαστε μεταξυ μας..
    Αν καποιοι στραβωσαν με τις δηλωσεις του,απλα ειναι κολλημενοι & υποκριτες.
    Δηλαδη το κριτηριο της απορριψης του θα ειναι αυτο?
    Δεν θα πρεπει να κοιταξουμε πρωτιστως να εξετασουμε,αν ειναι πολυ καλος προπονητης,πιθανοτατα διαθεσιμος & ικανος να δουλεψει & να διαχειριστει σωστα το ροστερ που θα εχει στη διαθεση του?
    Και νας σας πω & κατι?
    Προτιμω καποιον που παρασυρεται απ τον αυθορμητισμο του καποιες στιγμες & εχει ενεργεια μεσα του,παρα καποιον που κινειται απολυτως στη λογικη του politically correct,προς χαριν των κακως εννοουμενων δημοσιων σχεσεων...
    Δηλαδη αν υπηρχε η περιπτωση να φερουμε τον Τανιεβιτς,θα κολλουσε η υποθεση επειδη καποιοι θα στραβωναν για το περιστατικο του Τανιεβιτς με τον Μπουρουση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Γιαννη

    "ούτε προπονητές που να έχουν σχέση με τους αιώνιους."

    Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ένας προπονητής από Ολυμπιακό - Παναθηναϊκό ήταν στον πάσκο της Εθνικής.

    Για παράδειγμα δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ο Ομπράντοβιτς ήταν παράλληλα και προπονητής της Εθνικής.

    Απλά θέλω να τονίσω ότι δεν συμφωνώ σε καμία περίπτωση με το σκεπτικό:
    αν είναι κάποιος από τον πάγκο των 2 αιωνίων αποκλείεται. Ίσα ίσα που θα ήταν μια γροθιά στον οπαδισμό κατά τη γνώμη μου

    ακιλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @sixama
    Μπορεί και να έγινε έτσι με τον Μπλατ. Οσο για τον Γιαννάκη, όντως θα είναι μεγαλύτερη κωλοτούμπα η επιστροφή του...
    @ακιλας
    Αποδειχθηκε ότι στην Ελλαδα δεν μπορουμε να το... αντεξουμε αυτό. Και εγώ δεν εχω και δεν θα εχω κανενα προβλημα αλλα θα εχει το... μπάσκετ και η Εθνική να αναλαβει πχ ο Ζοτς Οσο για το τελευταίο περί... γροθιάς στον οπαδισμο κλπ δεν στέκει σε καμία περίπτωση. Θυμησου τα πρωτοσελιδα των "πρασινων" εφημεριδων οταν ο Γιαννακης ηταν και σε εθνικη και σε Ολυμπιακο και θα καταλαβεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διαφωνώ για την απόδειξη ότι δεν το αντέχουμε.

    Επι της ουσίας παρά τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και τα άρθρα ακόμα και "ουδέτερων" δημοσιογράφων οι οποίοι χτυπαγαν τον προπονητή της Εθνικής (Γιαννάκη) εκτιμώ ότι η Εθνική δεν επηρεάστηκε στο αγωνιστικό κομμάτι, ενώ όλοι σχεδόν οι φίλοι του μπάσκετ υποστήριζαν την Εθνική απομονώνοντας τα οπαδικά στοιχεία τα οποία δεν διείσδυσαν στους κόλπους της Εθνικής παρά τις αντίθετες προσπάθειες.

    Με Ομπράντοβιτς στον πάγκο και στήριξη επι της ουσίας από την ΕΟΚ δεν θα υπήρχε κανένα μα κανένα πρόβλημα στους κόλπους της Εθνικής. Βέβαια φαντάζομαι ότι ο Ζοτς δεν θα ήθελε!!

    Τέλος για το αν θα είχε πρόβλημα το μπάσκετ ή αλλιώς η Α1 από ένα τέτοιο γεγονός δεν είδα και καμία βελτίωση φέτος που δεν ήταν ταυτόχρονα στον πάγκο της Εθνικής και του Ολυμπιακού ο Γιαννάκης. Μάλλον χειροτέρεψαν τα πράγματα. Τα πρωτοσέλιδα δεν μου λένε τίποτα. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, ενώ και ο Καζλάουσκας αναφέρθηκε και φέτος σε σχετικά άρθρα τα οποία φαντάζομαι δεν έλειψαν ούτε φέτος σίγουρα όχι στην παλιότερη έκταση.

    Σηκώνει άρκετή κουβέντα το θέμα..

    ακιλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts with Thumbnails