Η κλήρωση μας μάρανε...

Μουντομπάσκετ… τέλος για την Εθνική και το ελληνικό μπάσκετ, επιστροφή στα καθ’ημάς. Εξελίξεις στην Εθνική ομάδα μην περιμένετε τουλάχιστον για το επόμενο δίμηνο-τρίμηνο όσον αφορά στον νέο προπονητή και το πλάνο (το ποιο;) ενόψει του επόμενου… διευρυμένου Ευρωμπάσκετ. Προέχει η σεζόν της Α1 που «ανεπίσημα» ξεκινάει την ερχόμενη Δευτέρα και την κλήρωση του πρωταθλήματος. Μία κλήρωση στην οποία δεν θα ξέρουμε ποιες ομάδες θα μπουν και αν αυτές που θα μπουν θα είναι σε θέση να αγωνισθούν κανονικά και που…

Όπως, μου έλεγε χαριτολογώντας και παράγοντας του χώρου «κατά τη διάρκεια της κλήρωσης θα γίνεται… ψηφοφορία ανάμεσα στους παραβρισκόμενους ως εξής: Ποια ομάδα θέλει τον κωδικό 6; Ποια ομάδα θέλει να παίξει στο τάδε γήπεδο; Το πιθανότερο είναι να γίνει... κλήρωση για το ποιες ομάδες θα συμμετάσχουν τελικά στο πρωτάθλημα».

Η κατάσταση βέβαια στο κακόμοιρο ελληνικό μπασκετάκι μόνο αστεία δεν είναι αφού πλέον έχουμε ξεφύγει από τα όρια του κωμικού και αγγίζουμε το τραγικό. Αύριο Πέμπτη υποτίθεται ότι θα μάθουμε ποιες και πόσες ομάδες θα πάρουν άδεια από την ΕΕΑ (Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού) για να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα. Το ότι δεν θα είναι 14 οι άδειες δεν παίζεται ούτε στο στοίχημα…

Η χθεσινή αναπάντεχη για πολλούς, αναμενόμενη για εμάς, εξέλιξη στα του Αμαρουσίου ήρθε να προστεθεί στη ήδη νεφελώδη κατάσταση που επικρατεί στον Πανελλήνιο. Στο Μαρούσι το ρεπορτάζ λέει ότι οι παίκτες που έχουν αποκτηθεί έως τώρα δεν έχουν υπογράψει κανένα συμβόλαιο παρά μόνο τα γνωστά «προσύμφωνα» συνεργασίας που φτιάχνουν «πρόχειρα» οι ομάδες με τους μάνατζερ που δεν έχουν και τεράστια νομική ισχύ. Οποιος παίκτης του Αμαρουσίου θέλει δηλαδή αύριο κιόλας προσφεύγει στη FIBA και σε μία μέρα είναι ελεύθερος. Και όπως λένε οι πληροφορίες μας ήδη για τρεις από τους παίκτες που έχει αποκτήσει το Μαρούσι (έναν Ελληνα και δύο ξένους) οι μνηστήρες από την ελληνική Α1 είναι πολλοί για να τους «αρπάξουν» και οι εξελίξεις αναμένεται να είναι άμεσες. Τώρα για το αν θα λογοδοτήσει κάποιος από όσους έβγαζαν φωτογραφίες, έκαναν εξαγγελίες για την επόμενη μέρα της ομάδας-πρότυπο της τελευταίας δεκαετίας, όρκο δεν παίρνουμε αλλά το πιθανότερο είναι όλοι τους να εξαφανισθούν όπως εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο. Σαν σωτήρες (τρομάρα τους…). Το Μαρούσι πλέον είναι υπό διάλυση όπως παραδέχθηκε και «παράγοντας» της ομάδας και σε αυτή τη χρονική στιγμή τίποτα δεν μπορεί να σώσει την ύπαρξή του.

Στον Πανελλήνιο οι ήξεις αφίξεις συνεχίζονται. Το βράδυ της Τρίτης οι μισοί έλεγαν ότι η ομάδα θα διαλυθεί και θα πέσει στη Β Εθνική, οι άλλοι μισοί ότι θα πάει στη… Λάρισα. Πιθανότερο είναι το πρώτο αφού η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι «πληροφορίες» σαν αυτή της μετακόμισης σε επαρχιακή πόλη διαδίδονται για να κερδηθεί χρόνος. Οι πληροφορίες μας, δε, αναφέρουν ότι προ λίγων ημερών πρωτοκλασάτος παίκτης της ομάδας είχε έντονη λογομαχία και αντιπαράθεση με παράγοντα του Πανελλήνιου ζητώντας την ελευθερία του για να πάει σε άλλη ομάδα.

Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε το γεγονός ότι η ΑΕΚ ακόμη δεν έχει βγάλει άκρη με το Ελληνικό (και αν θέλετε την άποψή μου δεν πρόκειται να βγάλει άκρη από τη στιγμή που και η ίδια η ΚΑΕ δεν ήταν σωστή στις υποχρεώσεις της) και ψάχνει για νέο γήπεδο να τη φιλοξενήσει, γήπεδο στο οποίο να μη χρωστάει (κομματάκι δύσκολο αυτό…) και να είναι ικανό να φιλοξενήσει αγώνες της Α1.

Και μέσα σε όλα τα παραπάνω, ενόψει της συμμετοχής ή όχι Μαρουσίου και Πανελλήνιου στα κύπελλα Ευρώπης (αν και αμφότερες ομάδες έχουν καταθέσει τις απαραίτητες εγγυητικές επιστολές για τη συμμετοχή τους) το ελληνικό μπάσκετ κινδυνεύει όχι τόσο άμεσα όσο από την επόμενη σεζόν να πέσει στα επίπεδα του… σλοβένικου, του πολωνικού και του σουηδικού. Να παίζουν στην Ευρωλίγκα οι «λεφτάδες» (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός) και από εκεί και πέρα κανείς. Και μην πει κανείς ότι για όλα φταίει η κακιά Ευρωλίγκα και ο ανίκανος Μπερτομέου. Το κακό μας το κεφάλι φταίει, πάει και τελείωσε. Μόνοι μας βγάζουμε τα ματάκια μας και από του χρόνου ξεχάστε προκριματικά και τρίτες ομάδες αν συνεχισθεί η ίδια κατάσταση που το πιθανότερο είναι να συνεχισθεί και να χειροτερέψει. Και στην προκειμένη περίπτωση ούτε το «ο Θεός να βάλει το χέρι του» δεν αρκεί…