Ούτε τα προσχήματα...

Οι διεθνείς επέλεξαν. Η απόφασή τους, όσο και αν –για τους λόγους που είχαμε εξηγήσει πριν από τρεις μέρες- δεν μας βρίσκει σύμφωνους είναι απολύτως σεβαστή. Εκείνοι ξέρουν καλύτερα, εκείνοι αποφασίζουν για το πώς θέλουν να πορευθούν στην –όποια- συνέχεια έχει για αυτούς το τουρνουά, εκείνοι θα κριθούν στο φινάλε.

Η πικρή αλήθεια για όσους… αντέξαμε να παρακολουθήσουμε αυτό το έκτρωμα που Ελλάδα (κυρίως) και Ρωσία αποκάλεσαν «αγώνα Παγκοσμίου Πρωταθλήματος» είναι πως δεν κρατήσαμε ούτε τα προσχήματα. Το να αναλύσουμε όσα έγιναν στον αγώνα δεν έχουν καμία μα καμία σημασία αφού κέρδισε αυτός που ήθελε λιγότερο να χάσει. Το αν οι διεθνείς «καλυπτόμενοι» από το «μότο» «το Μουντομπάσκετ ξεκινάει στους νοκ-άουτ αγώνες» δικαιωθούν για αυτή τους την επιλογή θα φανεί, το Σάββατο το βράδυ κιόλας. Αν πάντως την Κυριακή το μεσημεράκι τους δει κανείς (που το απευχόμαστε) να τσεκάρουν εισιτήρια στο «Ατατούρκ», το σίγουρο είναι πως θα τους αγνοήσει επιδεικτικά…

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η ομάδα που… θύμιζε Εθνική στο μεγαλύτερο διάστημα των πέντε αγώνων που έδωσε στην πρώτη φάση θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, αυτό που μας έχει συνηθίσει και που μπορεί να δείξει στο παρκέ. Η κίνηση, άλλωστε, των διεθνών να κάτσουν να χάσουν (γιατί αυτό έγινε, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) από τους σαφώς κατώτερους Ρώσους, έδειξε ότι χρησιμοποιώντας τη «στρατηγική» επιλογής όχι τόσο αντιπάλου (αυτό θα το κρίνει ο αγώνας της Γαλλίας με τη Νέα Ζηλανδία) όσο «πορείας» προς την τετράδα, έχουν βλέψεις για ψηλά. Τυπικά θέλησαν να αποφύγουν τις δύο θεωρητικά ισχυρότερες ομάδες της διοργάνωσης, την Ισπανία (αν τελικά πάρει την 3^η θέση στον Δ Ομιλο) και τις ΗΠΑ (κυρίως) στον προημιτελικό, πιστεύοντας στις δυνατότητές τους αλλά φοβούμενοι να βρουν τα «θηρία» πριν τον… τελικό.

Τώρα, τα περί δηλώσεων πριν τον αγώνα ότι «θα πάμε να κερδίσουμε» και «δεν κοιτάμε τον αντίπαλό στην επόμενη φάση», η αλήθεια είναι πως όλοι γνωρίζαμε ότι έγιναν για τα μάτια του κόσμου αφού αυτό αποδείχθηκε και στην πράξη. Κάποιος θα πει ότι οι διεθνείς κορόιδεψαν τον κόσμο με τις δηλώσεις τους, αλλά δηλαδή τι περιμένατε; Να βγουν να πουν ευθαρσώς «πάμε να χάσουμε»; Αυτά δεν γίνονται πουθενά… Από την άλλη, βέβαια, το τάιμ-άουτ που πήρε ο ελληνικός πάγκος 4 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και με τη διαφορά στους 4 πόντους για τους Ρώσους ήταν τουλάχιστον… προκλητικό. Δεν είπαμε, να κοροϊδεύουν αλλά όχι κι έτσι…