Τελικά οι Σέρβοι… σφαγιάσθηκαν ή οι Τούρκοι σπρώχθηκαν στον ημιτελικό του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη; Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία είδε κάποιος ουδέτερος τον αγώνα. Θα μου επιτρέψετε πάντως πρακτικές και λογικές του «ναι, αλλά το 1995» και «ο Πιτσίλκας το 2002» να με αφήνουν παγερά αδιάφορο αφού παραπέμπουν στη γνωστή ελληνική ποδοσφαιρική συνήθεια του να συγκρίνουμε ένα γεγονός με κάποιο παλαιότερο προκειμένου είτε να «δικαιολογήσουμε» είτε να «καταδικάσουμε» το σήμερα.
Αγωνιστικά η Σερβία έχασε τη νίκη από τα δικά της λάθη και αν θα έπρεπε να βρω ένα μαύρο πρόβατο αυτό θα ήταν ο Μάρκοβιτς ο οποίος στο τελευταίο τρίλεπτο κάνει δύο φάουλ το ένα πιο χαζό και πιο αχρείαστο από το άλλο μεταξύ αυτών και το αντιαθλητικό στον Ερντέν δίνοντας έτσι έξτρα βολές και κατοχές στην Τουρκία στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα.
Αν θα έπρεπε να σταθώ σε ένα σημείο του αγώνα που τελικά έκρινε και το ματς αυτό θα ήταν στο τάιμ-άουτ που πήγε ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς μετά το καλάθι του Βελίτσκοβιτς. Οποιος παρακολούθησε προσεκτικά τις οδηγίες του Μαυροβούνιου τεχνικού και ειδικά αυτές προς τον Χέντο Τούρκογλου μπορούσε να καταλάβει από πριν την κομπίνα που ετοίμασε ο «γάτος» Τάνιεβιτς. Γνωρίζοντας ότι όλη η άμυνα της Σερβίας θα πέσει πάνω στον Χέντο έφτιαξε ένα σύστημα όπου ο Τούρκογλου θα πάσαρε-έδινε τη μπάλα σαν χέρι-με-χέρι στον Τουντσερί μετά το σκιν για να βάλει αυτός το καλάθι όπως και τελικά έγινε με τον Τάνιεβιτς στο τάιμ-άουτ να κάνει την χαρακτηριστική κίνηση προς τον Τούρκογλου με μορφή παντομίμας (στο 1’48 του βίντεο). Ο ορισμός του by the book play του προπονητή το οποίο εφήρμοσαν οι παίκτες του κατά γράμμα.
Τώρα, όσον αφορά τη διαιτησία τουλάχιστον στα τελευταία λεπτά, όντως έπαιξε έδρα σε δύο καθοριστικές φάσεις. Η μία στο γκολ-φάουλ του Ερντέν όπου ο Κρστιτς δεν ακούμπησε καν τον Τούρκο (ίσα-ίσα προσπάθησε να τον αποφύγει) και η άλλη στο καλάθι του Βελίτσκοβιτς αμέσως μετά όπου στον Σέρβο γίνεται παράλληλα φάουλ από δύο παίκτες δίχως να σφυριχτεί έστω ένα.
Τα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης
Bonus ο πανηγυρισμός του Τούρκου σχολιαστή στην τηλεόραση. Μετρήστε πόσες φορές λέει το όνομα του Τουντσερί μετά το 83-82...
Αναρτήσεις
Γιάννη να μην ξεχνιόμαστε: Ο Τάνιεβιτς μας την είπε για τα μέσα που χρησιμοποιήσαμε την στιγμή που εκείνος ξεφτίλισε το άθλημα με το κολπάκι του Ασίκ. Και αυτός τέλος πάντων δεν μας χρωστάει και τίποτα. Σήμερα όμως διάβασα ότι στο ξέσπασμά του για την διαιτησία, ο Ίβκοβιτς είπε 'όλοι μιλάνε για το 98, για εδώ όμως τίποτα'. Δήλαδη τα είχε με τους Τούρκους, αλλά την είπε στους κακώς αγανακτισμένους Έλληνες(!). Και αυτός ο άνθρωπος θα δουλεύει από φέτος στην Ελλάδα. Και έφαγε ψωμί σε εμάς! Ε λοιπόν 'ποδοσφαιρική μπακαλίστικη λογική' με αυτούς, γιατί μόνο τέτοια καταλαβαίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπεργοσπάστης
@Απεργοσπάστης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Ασίκ θεωρώ ότι ήταν έμπνευση της... στιγμής από τον ίδιο τον παίκτη. Απλά το έκανε με τόσο θεατράλε τρόπο που δεν έπεισε κανέναν αν και είχε φάει ένα χαστουκάκι. Οχι όμως σε τέτοιο σημείο να μη μπορεί να εκτελέσει βολές. Ο Ντούντα προσπάθησε (όπως και στο Ακρόπολις") να πουλήσει "Ολυμπιακοφροσύνη" μέσω της Εθνικής του. Τα είπαμε τότε, να μην τα ξαναλέμε. Θα μου επιτρέψεις πάντως να μη μπω στο τρυπάκι του τότε και του τώρα. Δεν ξέρω, με εκνευρίζει απίστευτα...