Ε, ρε... Μέρκελ που μας χρειάζεται

Πόσοι θεατές μπορεί να μαζεύτηκαν στους αγώνες της τελευταίας αγωνιστικής της Α1; Κεκλεισμένων το ΠΑΟΚ-Πανιώνιος, 600 στα Ιλίσια, 800 στην Καβάλα, άλλοι τόσοι στη Ρόδο και στο Περιστέρι, 2 χιλιάδες στο ΣΕΦ; Πάνω από 3.000 εισιτήρια (γιατί οι τσαμπατζήδες είναι επάγγελμα…) δεν κόπηκαν ούτε με… σφαίρες που λένε. Πόσοι θεατές σε μέσο όρο παρακολουθούν τους φετινούς αγώνες της Α1; Αν και ο ΕΣΑΚΕ από την περσινή σεζόν αποκρύπτει (δικαίως, για να μη φανούν τα χάλια μας…) τα σχετικά στοιχεία, δεν υπολογίζουμε να είναι πάνω από 3.000 εισιτήρια ανά αγωνιστική. Αυτά στα καθ’ ημάς γιατί εις τας… Ευρώπας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Και δεν αναφέρομαι στην Ισπανία που εδώ και δεκαετίες είναι έτη φωτός μπροστά από εμάς, ούτε την Ιταλία που κουτσά-στραβά γεμίζουν τα περισσότερα γήπεδα αφού οι ομάδες δεν βρίσκονται «στοιβαγμένες» σε μια-δυο πόλεις, ούτε στη Γαλλία όπου είναι έντονο το τοπικό στοιχείο στις πόλεις των ομάδων. Ούτε καν την Α Γερμανίας που τα τελευταία χρόνια αυξάνει θεαματικά τις επιδόσεις της στον σχετικό τομέα φτάνοντας να έχει ένα μέσο όρο άνω των 5.000 εισιτηρίων ανά αγώνα (προσοχή, ανά αγώνα, όχι ανά αγωνιστική…).

Το… χτύπημα κάτω από τη μέση όμως ήρθε την Κυριακή το βράδυ σε έναν αγώνα της Β Κατηγορίας της Γερμανίας! Την ώρα που στο Ελλαδιστάν ασχολούμασταν με τα καφριλίκια στο, ο Θεός να το κάνει ντέρμπι κορυφής, με το θέαμα που κάνει τον μέσο τηλεθεατή κατατονικό σε μόλις ένα πεντάλεπτο και τους «επιστήμονες» να διδάσκουν πολιτισμό για πολλοστή φορά τη φετινή σεζόν, στον αγώνα της Μπάγερν Μονάχου με τη Βίρζμπιρκ, ούτε καν ντέρμπι κορυφής στην κατηγορία, μαζεύτηκαν 12.200 άτομα στο Ολίμπια Χάλε του Μονάχου! Με σόου πριν, στο ημίχρονο και μετά το τέλος του αγώνα από ζογκλέρ, αυτοκίνητα να δωρίζονται μέσα από διαγωνισμούς, μίνι-συναυλίες, ό,τι πρέπει δηλαδή για να περάσει ένα ευχάριστο δίωρο ο «άσχετος» Γερμαναράς που δεν έχει ιδέα από τις ομορφιές των ελληνικών γηπέδων.

Και μην πει κανείς ότι «αυτά τα κάνουν οι ποδοσφαιρικοί». Οι «άρρωστοι» οπαδοί είναι και θα είναι ίδιοι παντού, ότι χρώμα φανέλας και αν υποστηρίζουν (αν είναι έστω σε θέση στην κατάστασή τους να διακρίνουν έστω και αυτή τη διαφορά χρώματος…). Δηλαδή, τι πιστεύετε ότι θα γίνει σε δύο εβδομάδες, ή όποτε τέλος πάντων γίνει στον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ ή στον ημιτελικό του Κυπέλλου βόλεϊ που θα παίξουν ξανά αντίπαλοι οι αιώνιοι; Αν δεν αποφασίσουν από τη μία η ΕΟΚ να κάνει τον αγώνα παρουσία μόνο μαθητών σχολείων ή γυμνασίων και από την άλλη οι διοικήσεις των δύο ΚΑΕ να δώσουν τα 600 εισιτήρια ονομαστικά σε συγκεκριμένους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας και δεν πάνε στο γήπεδο οι γνωστοί-άγνωστοι στρατοί και οι δυνάμεις κρούσης με τον εχθρό, τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν. Επειδή όμως πλέον έχει στεγνώσει η γλώσσα (είχε μαλλιάσει προ καιρού άλλωστε αφού όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες) και δεν υπάρχει απολύτως τίποτα περισσότερο να γράψουμε επ’ αυτού αφού δεν υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση (ίσα-ίσα που την εκάστοτε κυβέρνηση την βολεύει να ασχολείται η κοινή γνώμη με πράγματα αλλότρια των πραγματικών κοινωνικών προβλημάτων) ούτε η θέληση από τις ίδιες τις ΠΑΕ/ΚΑΕ και τις αρχές του αθλήματος, ας συνεχίσουμε να θαυμάζουμε τους ξένους και να βαυκαλιζόμαστε πως «κάποια στιγμή θα τους φτάσουμε». Μόνο που το «κάποια στιγμή» δεν πρόκειται να έρθει ΠΟΤΕ.

Υ.Γ. Κι όμως! Μαζεύτηκαν 12.200 νοματαίοι σε αγώνα Β Κατηγορίας στη Γερμανία…