Τελικά ποιο ήταν το ζητούμενο από το χειρότερο διήμερο που όλοι βιώσαμε στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και δη του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν το ζητούμενο ήταν να κατατροπωθεί ο «ωχτρός» Λάζαρος Παπαδόπουλος με το σπάσιμο της απεργίας/αποχής όσοι το επιδίωξαν πρέπει να αισθάνονται νικητές. Αν το ζητούμενο ήταν να ξεφτιλιστεί για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα και ο ΕΣΑΚΕ το πρώτο για την αναξιοπιστία του και η λίγκα για την ανικανότητά του, ε, δεν περιμέναμε να γίνουν όλα όσα έγιναν για να το μάθουμε. Αν το ζητούμενο ήταν οι ιδιοκτήτες των ΚΑΕ με την άνωθεν εντολή που πήραν από τον…Θεό να κάνουν επίδειξη δύναμης στους «υπαλλήλους» τους παίκτες και προπονητές, επίσης το πέτυχαν. Δυστυχώς όμως για όλους τους παραπάνω το ζητούμενο δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά…
Σε μία κόντρα όπου εξ αρχής ήταν γνωστό έως δεδομένο ότι δεν θα υπήρξε πραγματικός νικητής αλλά ένας και μοναδικός χαμένος, το μπάσκετ που έδιωξε ακόμη και αυτούς τους λίγους «ψυχάκηδες» με την «σπυριάρα» όλοι όσοι συνέβαλαν στο να γκρεμίσουν ακόμη και τα θεμέλια από τα ερείπια που είχαν απομείνει, καλό είναι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και ένας-ένας να αρχίσουν να μας αδειάζουν τη γωνιά αφού εκτός από ανίκανοι είναι και επικίνδυνοι.
Οι καταστάσεις χάους και ασυδοσίας που βιώσαμε και από τις δύο πλευρές, τόσο από αυτή των «απεργών» όσο και από αυτή των τα ηνία του μπάσκετ κρατούντων, ήταν δίχως προηγούμενο. Μία απεργία που κατέληξε σε παρωδία με μόλις 20 Ελληνες παίκτες να μετέχουν ενεργά τελικά στην αποχή από τις αγωνιστικές δραστηριότητες των ομάδων τους. Ενας πρόεδρος του ΠΣΑΚ (Παπαδόπουλος) που κάπου στην πορεία έχασε το μέτρο και την επαφή με την πραγματικότητα μετατρέποντας τα δίκαια αιτήματα των παικτών σε προσωπική κόντρα με τα «αφεντικά».
Ενας αυτόκλητος υπερπρόεδρος-σωτήρας του ελληνικού μπάσκετ (Βασιλακόπουλος) με τη σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών των ΚΑΕ (των «ίδιων» ιδιοκτητών που είκοσι χρόνια πριν τον είχαν κάνει στην άκρη) να μοιράζει υποσχέσεις και σε τελική ανάλυση ψέμματα (με βάση τις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση με τον Υπουργό) και να εξωθεί το ελληνικό πρωτάθλημα και το μπάσκετ στην πλήρη απαξιώση και εν τέλη στη διάλυση. Το μπάσκετ που είναι μπασκετάρα όπως με περίσσια σπουδή έσπευσε να (μας) διορθώσει αλλά και εξ’αιτίας του παραμένει μπασκετάκι, πιο «μικρό» απ’ ότι το άφησε 20 χρόνια πριν.
Μία λίγκα (ΕΣΑΚΕ) και ένας πρόεδρος (Οικονομίδης) ανίκανοι να διοικήσουν όντας εδώ και μία εβδομάδα ουσιαστικά «αόρατη κυβέρνηση» (και με τη… βούλα μάλιστα μετά το πλήρες άδειασμα της περασμένης Δευτέρας) και να καταφεύγουν στη χρήση βίας μέσω των ΜΑΤ για να πατάξουν την όποια φωνή ή πράξη αντίδρασης. Οι ίδιοι (πρόεδρος και ομάδες/ιδιοκτήτες) που δεν έχουμε δει άλλη φορά να συμφωνούν να εισβάλουν τα ΜΑΤ σε μία εξέδρα όπου καίγεται το σύμπαν για να επιβάλουν την τάξη, αλλά που κατάφεραν να το παίξουν καμπόσοι απέναντι στους παίκτες/απεργούς.
Και όλα αυτά γιατί; Για να έχουν να λένε και να πανηγυρίζουν μετά ότι όλοι οι αγώνες έληξαν κανονικά. Λες και αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό όμως είναι το πρόβλημά τους. Ότι ζουν στον μικρόκοσμό τους όπου σημασία έχει το αποτέλεσμα και όχι η ουσία. Μία ουσία την οποία εδώ και χρόνια έχουν χάσει.
Τα καταφέρατε λοιπόν όλοι σας. «Νικητές» και «νικημένοι» καταφέρατε να κάνετε το μπάσκετ όχι απλά να φαίνεται αλλά να είναι πάρα πολύ μικρό. Καταφέρατε να απαξιώσετε το ίδιο σας το προϊόν και να διώξετε και τους τελευταίους ρομαντικούς μαλάκες που θέλουν/θέλουμε να πηγαίνουμε να βλέπουμε στα γήπεδα μπάσκετ και όχι καραγκιοζλίκια. Λυπάμαι, αλλά δεν έχω διάθεση από εδώ και πέρα να σας ακολουθήσω σε αυτό το παιχνίδι της παράνοιας σας…
Αναρτήσεις
Όσο περνάει ο καιρός,τόσο ανεβαίνεις στην συνείδησή μου.Είσαι κόσμημα,το ξαναγράφω διότι βλέπω πως κάποιοι άλλοι επιλέγουν τον εύκολο στόχο και για τα υπόλοιπα,τίποτα...Eπαναλαμβάνω,όμως, μια ερώητηση για κάτι που κι εσύ γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς ελέγχεται ο ΠΣΑΚ από έναν πρόεδρο και μόνο;Δεν υπάρχει καταστατικό; Εν πάσει περιπτώσει,μην στοχοποιείται ούτε ένας άνθρωπος ούτε το συνδικαλιστικό όργανο.Άλλοι έχουν την ευθύνη.
Και φοβάμαι πως κι ο κλάδος σου έχει συν-ευθύνη.Το λήγω εδώ,αν θες βέβαια το αναπτύσσω.
υ.γ.¨ήρωες¨ και παιχταράδες και συναφή κοσμητικά επίθετα,αλλά μικροί άνθρωποι,πολύ μικροί άνθρωποι.
@bhoy
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν φίλε. Κατ' αρχην σε ευχαριστω για τα καλά σου λόγια, αλλά τα κοσμήματα τα φοράνε οι γυναικες, δεν γράφουν για ένα άθλημα που ψυχοραγεί. Το... πρόβλημα με εμένα, εσένα και όσους έχουμε απομείνει σε αυτον τον ρημαδοχώρο είναι ότι είμαστε αθεράπευτα ρομαντικοί. Για να μιλήσω επί προσωπικού και έχοντας φάει μισή ζωή έως τώρα στο μπάσκετ (από τα 9 μου, 32 χρόνια αισίως) γράφω αυτό που βγαίνει από μέσα μου, φιλτραρισμένο, ορισμένες φορές με σταγόνες λογικής. Δεν σου/σας κρύβω ότι το συγκεκριμένο είναι το 4ο κατά σειρά κείμενο που έχω γράψει από χθες, αλλά το μόνο που postαρα. Τα υπόλοιπα τα κρατάω για τον εαυτό μου. Είναι αυτό το "φίλτρο" που έγραψα παραπάνω. Δυστυχώς έχει περάσει σε πολύ κόσμο πως όποιος γράφει κάτι, από κάπου, ντε και καλά, θα εκπορεύεται η άποψή του. Για μένα να δεις τι λένε... Το τι έχω ακούσει το τελευταίο δίμηνο δεν περιγράφεται. Τη μία με "κατευθύνει" ο Βασιλακόπουλος, την άλλη ο Λάζος, την τρίτη ο Λιανός και πάει λέγοντας. Το ξερό μου το μπασκετικό το κεφάλι γράφει ό,τι γράφει και σε όποιον αρέσει. Δεν κρύβομαι ούτε πίσω από ανωνυμία, ούτε από παρατσούκλι, εδώ/αυτός ειμαι, ειμαι άρρωστος μπασκετικός και ειλικρινά πονάω όταν το πληγώνουν. Το πως αισθάνθηκα σήμερα στο Ελληνικό όπου είχα την ευθύνη της περιγραφής των όσων έγιναν στο ΑΕΚ-Ικαρος και έπρεπε να κρατήσω τα προσχήματα εκπροσωπώντας ένα κανάλι και έναν κλάδο, μόνο εγώ το ξέρω. Και δυστυχως δεν ήταν η πρώτη φορά. Αυτά επί προσωπικού και sorry για το "σεντόνι". Οσο για τα περί του ΠΣΑΚ. Τον πρόεδρο τον εκλέγουν για να τους εκπροσωπει. Ο Λάζος έχει επιλέξει από μόνος του τη στοχοποίηση και φαίνεται/φανηκε ξεκάθαρα από τις κινήσεις/δηλώσεις του. Την ευθύνη σαφέστατα και την έχουν όλοι, αυτοί που ψήφισαν το ναι στην απεργία, αυτό που δεν τήρησαν το "ναι", ακόμη και αυτοί που ψήφισαν όχι και έπρεπε να "υπακούσουν" στην πλειοψηφία. Αλλιώς θα έπρεπε απο πριν να σηκωθούν να φυγουν από μέλη. Τα υπόλοιπα τα αναλύω στο post.
Τέλος για τις ευθυνες του κλάδου μου δεν τίθεται καν θέμα. Εχει μεγάλο μερίδιο, όχι όμως τόσο μεγάλο όσο πιστευουν ορισμένοι. Βεβαίως και θέλω να αναπτύξεις τη θέση σου, την περιμένω με χαρά. Απλά να επισημάνω το εξής. Κάθε δημοσιογράφος γράφει αυτό που θέλει/πιστεύει εντός ή εκτός εισαγωγικών. Από εκεί και πέρα στον αναγνώστη περνάει η μπάλα για να φιλτράρει την κάθε άποψη και να καταλάβει αν και πως και που κάποιος γράφει τη γνώμη του ή τη "γνώμη" του. Ειναι σαν τις οπαδικές εφημερίδες. Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν "φταίνε" (τόσο) αυτές για όσα κατά καιρούς γράφουν και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν αλλά περισσότερο αυτοί που τις διαβάζουν και τις στηρίζουν σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις με το ευρώ που δίνουν για την αγορά τους.