Ενας παράξενος ταξιδιώτης

Η αλήθεια είναι ότι τη συγκεκριμένη στιγμή της… συγγραφής του αφιερώματος στον Ματ Χάουαρντ την περιμέναμε καιρό τώρα. Κοντά δύο χρόνια από τότε που είδαμε εκείνο τον… αντιτουριστικό τύπο με το χνούδι-μουστάκι και το ατσούμπαλο παρουσιαστικό να οδηγεί μαζί με τον Γκόρντον Χέϊγουορντ το παντελώς άγνωστο Μπάτλερ στο φάιναλ-φορ της Ιντιανάπολις, σε μία ιστορία σιντερέλας στο κολεγιακό μπάσκετ εφάμιλλης με αυτή της μεγάλης οθόνης και της γνωστής στους μπασκετόφιλους ταινίας Hoosiers.

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Το ότι σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα έχει χαθεί το μέτρο, είναι γνωστό εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Πλέον, τείνει να χαθεί πλήρως και το όριο που χωρίζει το παραμύθι από το δούλεμα. Μία ματιά σε όλα όσα λέγονται και γράφονται εδώ και περίπου ενάμιση μήνα θα σας πείσει… Ηταν πραγματικά διασκεδαστικό τις λίγες μέρες ξεκούρασης μακριά από την ανυπόφορη Αθήνα και τη ζέστη της να διαβάζω είτε στις εφημερίδες είτε πολύ περισσότερο στο διαδίκτυο (σ.σ. δυστυχώς το «κουσούρι» του «λάπτοτ» με ακολουθεί παντού…) όλα όσα συμβαίνουν, ή καλύτερα δεν συμβαίνουν στις ομάδες της Α1, τον ΕΣΑΚΕ, δυστυχώς και στην Εθνική.